Ik had vandaag om 9:30 mijn jaarlijkse afspraak bij de gynaecoloog. Een uur voor de afspraak rinkelde de telefoon en de assistente vroeg me of ik een halfuurtje vroeger zou kunnen komen. Domweg antwoordde ik ja. Toen iedereen eindelijk het huis uit was – mijn man bracht de kleine naar de kleuterschool – was het al 9 uur en moest ik me nog klaarmaken.
De rit alleen al duurt 20 minuten, en dan nog parkeerplaats zoeken … kortom, er restte weinig tijd om me te wassen. En dat uitgerekend voor een bezoek aan de gynaecoloog waar men toch fris gewassen wil verschijnen.
Ik holde naar de badkamer, greep het eerste het beste washandje en begon me vooral binnen de “zone van het onderzoek” schoon te maken. Ik wierp het washandje snel in de wasmand en stapte de auto in. Ik kwam stipt aan en was meteen aan de beurt. Oef.
Dan volgde het eigenlijke onderzoek – uitkleden, op de stoel plaatsnemen en inbeelden dat je 100 km verder bent (met kleren aan welteverstaan).
Tot mijn grote verrassing zei de dokter: “Nou, we hebben ons vandaag extra goed geamuseerd, niet?” Ik antwoordde niet en probeerde niet rood te worden.
Na het onderzoek was ik opgelucht dat ik mijn dag gewoon kon hernemen. Ik haalde later mijn dochter van de kleuterschool af en stak haar in bad. Ik hoorde haar roepen: “Mama, waar is mijn washandje?”
Ik zei dat ze gewoon een nieuw moest nemen. Dan antwoordde ze:
“Nee, ik wil mijn washandje. Daar heb ik mijn sterrenglitters namelijk in bewaard.”
Ik ga nooit meer naar die dokter! NOOIT!
DEEL deze grap met je vrienden!