Het verhaal van deze man is mooi maar vooral erg ontroerend. Hij heeft besloten om het verhaal te delen met iedereen om ons ervan bewust te maken wat echte liefde nou eigenlijk is. Een bijzonder mooie tekst van een bijzondere man met zijn hart op de goede plek. Lees hieronder het emotionele verhaal.
Na een huwelijk van 21 jaar nam mijn vrouw me even apart omdat ze iets belangrijks te vertellen had. Ze wil dat ik een andere vrouw dan haarzelf mee uit eten neem en daarna met haar naar de bioscoop ga. Ze zegt: “Ik hou van je, maar ik weet dat die andere vrouw ook van je houdt en graag even bij je wilt zijn.”
Die andere vrouw was mijn moeder. Ze leefde 19 jaar alleen, na het overlijden van mijn vader. Vanwege mijn drukke baan en mijn drie kinderen hem ik amper bij haar kunnen zijn. Op diezelfde avond heb ik gedaan wat mijn vrouw had gevraagd. Ik heb mijn moeder uitgenodigd in het restaurant om vervolgens naar de bioscoop te gaan.
“Wat gebeurt er? Gaat alles wel goed met je?” vroeg ze me.
Ik antwoordde: “Het leek me een goed idee om eens wat tijd met je door te brengen. Alleen jij en ik.”
Mijn moeder was er even stil van. Daarna verklaarde ze me: “Dat zou ik echt enorm fijn vinden.”
De vrijdag daarop ben ik haar na mijn werk gaan opzoeken. Ik was wel een beetje zenuwachtig, want het was inmiddels al zo’n tijd geleden dat we elkaar gezien hebben. Ze had krullen gezet en droeg hetzelfde jurkje als tijdens haar laatste bruiloftsdag. Ze straalde van geluk.
“Ik heb tegen mijn vriendinnen gezegd dat ik vanavond samen met mijn zoon uitging en ze waren allemaal erg onder de indruk”, vertelde ze terwijl we in de auto stapten. “Ze willen zo snel mogelijk weten hoe onze avond is geweest!”
We kwamen aan bij het restaurant dat er niet erg sierlijk uitzag, maar net intiem en comfortabel genoeg voor ons tweeën. We gingen zitten en ik moest haar het menu voorlezen, want zij kon door haar slechte ogen alleen nog maar hoofdletters zien. Op het moment dat ik klaar was met voorlezen keek ze me intensief aan. “Grappig, toen jij nog heel klein was moest ik voor jou het menu voorlezen”, zei ze vol verwondering tegen me. “Nu is het tijd dat je wat uitrust en mij hetzelfde voor jou laat doen”, antwoordde ik. We dineerden en hadden leuke gesprekken over onze levens. Aan het eind hadden we zoveel gepraat dat we helemaal vergeten waren om naar de film te gaan. Maar dat vonden we helemaal niet erg. Toen ik haar terugbracht naar haar eigen huisje vertelde ze me dat ze graag nog een keertje met me wilde uitgaan. Op één voorwaarde: alleen als ik haar beloofde dat ik het aan haarzelf zou overlaten om mij de volgende keer uit te nodigen. Hier ging ik mee akkoord.
Toen ik thuiskwam vroeg mijn vrouw aan me: “En, hoe was je afspraakje?” Ik antwoordde: “Het was heel aangenaam . Nog beter dan ik me had kunnen voorstellen.”
…
Maar toen gebeurde er iets hartverscheurends. Enkele dagen later overleed mijn moeder aan de gevolgen van hartproblemen. Het ging allemaal zo snel dat niemand nog iets voor haar kon doen.
Een aantal weken later kreeg ik een envelop maar daarin de kopie van de rekening van het restaurant waar ik mijn moeder mee uit eten had genomen. Op het bonnetje zat een klein briefje vastgespeld waarop stond: ““Ik heb deze rekening vooraf betaald. Ik wist niet zeker of ik erbij kon zijn, maar heb toch betaald voor twee plekken – een voor jou, de andere voor je vrouw. Je zult nooit weten wat deze avond voor mij heeft betekend. Mijn zoon, ik houd van je.”
Op die dag begreep ik hoe belangrijk het is om te zeggen: “Ik houd van je”, en tijd door te brengen met familie, vrienden en iedereen de je dierbaar is. Want in werkelijkheid is niets zo belangrijk als liefde voor elkaar.