Rose-Lynn Fischer vroeg zich af of haar tranen van verdriet er anders uitzagen dan haar tranen van vreugde, dus ging ze op onderzoek uit en legde verschillende soorten tranen onder een microscoop. Ze bestudeerde 100 verschillende tranen en kwam tot de ontdekking dat basale tranen (die onze ogen beschermen en zorgen dat we scherp kunnen zien) er drastisch anders uitzien dan de tranen die we laten terwijl we uien aan het snijden zijn. De tranen die we laten bij het lachen kun je amper vergelijken met de tranen van verdriet; zo erg verschillen ze van elkaar onder de microscoop. Haar project heet The Topography of Tears en legt de verschillen tussen tranen goed vast die we met ons blote oog niet kunnen zien.
Tranen van het lachen.
Tranen van verandering.
Tranen van verdriet.
Tranen van uien.
De wetenschap onderscheidt drie soorten tranen. De meeste mensen zullen het derde type, de emotionele tranen, als ‘echt’ huilen beschouwen. Basale tranen, tranen die onze ogen beschermen en zorgen dat we scherp kunnen zien, bevatten bacteriedodende stoffen en worden geproduceerd door kliertjes onder het bovenste ooglid. Reflextranen komen uit de grote traanklieren en komen op gang wanneer er een vuiltje in het oog zit of wanneer je uien aan het snijden bent. De functie hiervan is om het oog schoon te spoelen en zo de oogbol te beschermen. Het derde type, emotionele tranen, gaan stromen wanneer de grote traanklieren signalen daarvoor ontvangen vanuit de hersenen. Doordat deze structuur in verbinding staat met het emotionele brein kunnen emoties ertoe leiden dat iemand gaat huilen.
Basale tranen.
Tranen van een nieuw begin.
Tranen van ontlading.
Tranen van hoop.
Tranen van verrukking.
De laatste traan.
Tranen van herinnering.
Zo zie je maar weer dat geen een traan hetzelfde is. Vond je dit wetenschappelijke experiment interessant, vergeet het dan niet met anderen te delen.
Bron: Rose-Lynn Fisher